Asset Publisher Asset Publisher

Historia Nadleśnictwa Leżajsk

       Nadleśnictwo Leżajsk z obrębami Dąbrówki, Kuryłówka i Leżajsk wg obecnych granic i aktualnego stanu posiadania na dzień 01.10.2014r.  -  przeorganizowane zostało w 1977 r. z poprzednio istniejących Nadleśnictw :  Dąbrówki, Leżajsk i częściowo Rudka.

       Wyżej wymienione Nadleśnictwo zostało utworzone w 1944 roku po upaństwowieniu na mocy dekretu PKWN z dnia 12.XII.1944 r. Lasów większych własności prywatnych.

Ówczesne Nadleśnictwo Dąbrówki powstało z :

-  Lasów Ordynacji Potockich  -  3408 ha  ( 4 rewiry)
-  Lasów Ordynacji Lubomirskich -  1574 ha
-  Majątku leśnego Jagiełła   -   619 ha
-  Lasów pożydowskich  (Brzóza Stadnicka) -    59 ha
-  Majątku Kostkiewiczów     -   504 ha
Razem:    6164 ha   

   

Ówczesne Nadleśnictwo Leżajsk powstało z :

-  Lasów Ordynacji Potockich -  5574 ha  ( 5 rewirów )
-  Lasów Ordynacji Lubomirskich  -   492 ha
-  Majątku Nowińskiego   -   397 ha
-  Lasu Klasztornego         -   311 ha
-  Ispa  ( lasy pożydowskie)   -     20 ha
Razem:    6794 ha 

 

Organizacyjna Lasów Państwowych wzorowana była na przedwojennym modelu organizacyjnym – Dekret z września 1936 r o Państwowym Gospodarstwie Leśnym

Przejmowane las był zdewastowane przez działania wojenne oraz liczne kradzieże/zapis w protokole przejęcia lasów/.

W latach 1950 -  1958  Nadleśnictwo Dąbrówki i Leżajsk działały samodzielnie i wchodziły w skład  Rejonu Lasów Państwowych w Łańcucie.

W 1959 r. zlikwidowano Rejony i Nadleśnictwa podlegały bezpośrednio pod Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych.

W 1972 r. Zarządzeniem Naczelnego Dyrektora  Lasów Państwowych na skutek zmian organizacyjnych powołano Nadleśnictwo Dąbrówki w skład którego włączono byłe Nadleśnictwo Leżajsk.

Z dniem 1.01.1974 r. zmieniono nazwę Nadleśnictwa Dąbrówki na Nadleśnictwo Leżajsk w związku z przeniesieniem siedziby Nadleśnictwa do Leżajska.

Z dniem 1.01.1978 r. nastąpiło przyłączenie części Nadleśnictwa Sieniawa :

-  L-ctwo Brzyska Wola -  1063 ha
-  L-ctwo Jastrzębiec -    637 ha
-  L-ctwo Kulno   -    936 ha
-  L-ctwo Kot  ( część )  -  1043 ha

 

a  do Nadleśnictwa Sieniawa przekazano Leśnictwo Białobrzeżki    -   889 ha.

Nadleśnictwem Dąbrówki zarządzali Nadleśniczowie :

         ( wg relacji )

1946 – 1949  -      Stanisław Jedliński
1949 – 1959 -      Stanisław Drygaś
1959 – 1974  -      Wojciech Heleniak

 

Nadleśnictwem Leżajsk zarządzali Nadleśniczowie :

         ( wg relacji )

1946 – 1947  -      Kazimierz Posternak
1947 – 1949  -      Michał Gottwald
1949 – 1952    -      Jan Ruszak
1952 – 1972   -      Rajnhold Porada
1974 – 1981 -      Wojciech Heleniak
1981 – 2013  -      Tadeusz Pytko

 

Powojenna gospodarka leśna prowadzona w oparciu o 10-cio letnie Plany urządzenia lasu już od 1945r., było to prowizoryczne urządzanie lasu.

Przejęte lasy w 1944r. w 69% stanowiły dobra Potockich i 21% dobra Lubomirskich.

Pierwsze wzmianki o uporządkowanej-planowej gospodarki leśnej sięga roku 1851 - podzielono lasy na Rewiry i zatrudniono „oficjalistów" posiadających fachową wiedzę/leśniczych, gajowych, strażników/, którzy byli jednolicie umundorowani.

W 1856 r została wydana przez Ordynata „Instrukcja dla Wydziału Lasowego w dobrach łańcuckich i leżajskich" –regulująca zasady gospodarki oraz strukturę organizacyjną.

Należy jeszcze wspomnieć o wybitnej postaci Wiesława Krawczyńskiego – leśnika i myśliwego, wykładowca uniwersytetów i wyższych uczelni/Poznań, Lwów i Kraków/ autora polskiego podręcznika „Łowiectwo"(1924r.) który od ukończenia szkoły pracował zawodowa w lasach ordynackich, a w latach 1923-1939 był dyrektorem lasów ordynackich.

Wiesław Krawczyński – jest  autorem słów jak i muzyki powstałego w latach 30-tych „Hymnu Leśników"


Asset Publisher Asset Publisher

ASF

Nadleśniczy Nadleśnictwa Leżajsk informuję że ogniska zapalne Afrykańskiego Pomoru Świń znajdują się coraz bliżej Podkarpacia.

Obowiązuje bezwzględny zakaz wyrzucania resztek jedzenia do lasu. W przypadku odnalezienia padłego dzika lub szczątków, informację wraz z podaniem lokalizacji, należy niezwłocznie przekazać do Nadleśnictwa lub Powiatowego Inspektora Weterynarii.