Asset Publisher Asset Publisher

Natura 2000

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Leżajsk zlokalizowane są trzy Obszary Natura 2000 o łącznej powierzchni 2370,85 ha

- PLH180006 Kołacznia w całości poza gruntami N-ctwa
- PLH180020 Dolina Dolnego Sanu 9,68 ha
- PLH180047 Lasy Leżajskie 2361,21 ha
 
 
PLH180006 Kołacznia
Obszar obejmuje rezerwat „Kołacznia" wraz z jedynym w Polsce naturalnym stanowiskiem różanecznika żółtego (azalii pontyjskiej). Jest to gatunek z załącznika I Dyrektywy siedliskowej będący jedynym przedmiotem ochrony w
obszarze. Stanowisko zajmuje grzbiet i zbocze niewielkiej śródleśnej wydmy porośniętej luźnym drzewostanem sosnowym.
Obszar zajmuje 0,10 ha i w całości leży poza gruntami Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa.
 
PLH180020 Dolina Dolnego Sanu
Obszar obejmuje najcenniejsze przyrodniczo fragmenty doliny dolnego Sanu na odcinku od Jarosławia do ujścia. Występuje tu 14 siedlisk z załącznika I Dyrektywy siedliskowej oraz 18 gatunków zwierząt z załącznika II. Obok nich
występuje tu liczna grupa taksonów objętych ochroną prawną.
W obrębie siedlisk przyrodniczych największe znaczenie mają siedliska przykorytowe: łęgi wierzbowo-topolowe, nadrzeczne ziołorośla oraz zalewane muliste brzegi rzek. Istotną rolę odgrywają także ekstensywnie użytkowane i bogate gatunkowo ekosystemy łąkowe, reprezentowane głównie łąki świeże, a z mniejszym
udziałem także przez zmiennowilgotne łąki trzęślicowe i selernicowe. Wartość przyrodniczą obszaru podnoszą liczne - szczególnie w północnej części - starorzecza z bogatą florą wodną.
Wśród zwierząt objętych ww. dyrektywą do najważniejszych należą rzadkie motyle: modraszek telejus Maculinea teleius i modraszek nausitous M. nausitous, wydra Lutra lutra, bobra Castor fiber oraz bolenia Aspius aspius i różanki Rhodeus
sericeus. Wody Sanu i jego dopływów są także siedliskiem rzadkich gatunków kiełbi: kesslera Gobio kessleri i białopłetwego Gobio albipinnatus. Dorzecze Sanu objęte jest krajowym programem restytucji ryb wędrownych
(certy Vimba vimba, troci wędrownej Salmo trutta m. trutta, łososia Salmo salar i jesiotra ostronosego Acipenser oxyrinchus), a jego dopływy na tym odcinku wymieniane są jako potencjalne tarliska anadromicznych ryb wędrownych i
siedlisko ryb prądolubnych.
Ogółem obszar zajmuje 10 176,6 ha, z czego 1465,89 ha położone jest w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa. Grunty Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa mają niewielką powierzchnię – zajmują 9,68 ha.
 
PLH180047 Lasy Leżajskie
Lasy Leżajskie to rozległy kompleks obejmujący siedliska przyrodnicze z załącznika I Dyrektywy siedliskowej, do których należą głównie zbiorowiska leśne: grąd subkontynentalny (kod 9170), kwaśna buczyna (kod 9110), żyzna buczyna karpacka (kod 9130) oraz łęgi: wierzbowe, topolowe i olszowo-jesionowe (kod 91E0) i wiązowe (kod 91F0). Niewielką część zajmują siedliska nieleśne, skupiające się głównie w dolinie Trzebośnicy: starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion (kod 3150), zmiennowilgotne łąki trzęślicowe ze związku Molinion (kod 6410) i świeże łąki użytkowane ekstensywnie ze związku Arrhenatherion elatioris (kod 6510). Zbiorowiska te są również siedliskiem cennych gatunków zwierząt z załącznika II ww. dyrektywy, do których należą m.in.: biegacz gruzełkowaty Carabus variolosus, modraszek nausitous Maculinea nausithous i czerwończyk nieparek Lycaena dispar.
Ogółem obszar zajmuje 2 656,4 ha i w całości położony jest w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa. Grunty Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa zajmują 2361,21 ha.

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Zimowy czas w Ośrodku Hodowli Głuszca w Nadleśnictwie Leżajsk

Zimowy czas w Ośrodku Hodowli Głuszca w Nadleśnictwie Leżajsk

Zima to piękna pora roku, która ma swoje plusy i minusy. Cechują ją niskie temperatury, opady śniegu, występuje też szadź. Dni stają się krótsze, a noce dłuższe. Jest to nie tylko czas odpoczynku dla przyrody, ale także czas w roku, kiedy wysokie mrozy niszczą niebezpieczne dla zdrowia i środowiska wirusy i bakterie.

Głusze o tej porze roku są mniej aktywne, aby nie tracić energii. Dużo czasu poświęcają na odpoczynek, przesiadują na grzędach, są wyciszone (szczególnie kury). Niektóre koguty już w styczniu przybierają postawę godową sygnalizując innym samcom kto tu jest "najważniejszy", zaznaczają tym też tzw. terytorializm. W naturalnym środowisku dochodzi też do walk o zajmowane terytorium, przez co ustala się hierarchia socjalna.

Skład pokarmu głuszca zmienia się w zależności od pory roku. Zimą bardzo chętnie zjadają igliwie sosny, świekra i jodły. Przysmakiem dla nich jest też kora z łykiem z gałęzi sosnowych. Głuszce mają twardy i mocny dziób, który pozwala im na sprawne ścinanie igieł i skrawanie kory. Gałęzie z drzew iglastych na bieżąco są uzupełnianie, aby ptaki miały dostęp do świeżego igliwia. Po za tym codziennie dostają sałatkę warzywno – owocową (marchew, kapusta, jabłka, aronia, borówka amerykańska, borówka czarna), owies, ziarno słonecznika i specjalną karmę dla głuszcowatych. W ciągu doby głuszce kilkakrotnie podchodzą do karmiska, pobierają pokarm po czym wracają na grzędę gdzie odpoczywają i trawią karmę. W zimowe słoneczne dni zażywają kąpieli piaskowych.

Już za kilka tygodni rozpocznie się okres godowy u głuszców (toki) i znów będziemy mogli oglądać i podziwiać piękne kuraki naszych lasów.