Asset Publisher Asset Publisher

Skąd się bierze drewno

Zaspokojenie naszego zapotrzebowania na drewno i zapewnienie trwałości lasów nie są sprzecznymi interesami. Drewno w Polsce jest naturalnym bogactwem, które jest całkowicie odnawialne.

Gwarantuje to wielofunkcyjna, zrównoważona gospodarka leśna, prowadzona przez Lasy Państwowe, opiekujące się 77,5 proc. polskich lasów (największa w Unii Europejskiej organizacja zarządzająca lasami publicznymi).

Leśnicy pozyskują drewno w granicach wyznaczonych przez standardy ekologicznej gospodarki, badania naukowe i 10-letnie plany urządzenia lasu, zatwierdzane przez ministra środowiska – średnio do 55–60 proc. drewna, które przyrasta w lesie; cała reszta zwiększa zapas na pniu. Dlatego nasze zasoby drewna rosną z roku na rok i są już dwukrotnie większe niż pół wieku temu. Wynoszą 2,4 mld m sześc., w tym w Lasach Państwowych – blisko 1,9 mld m sześc., co czyni je piątymi co do wielkości w Europie. Kupując drewno lub produkty z drewna z Lasów Państwowych, mamy pewność, że surowiec został pozyskany w sposób niezagrażający przyrodzie.

Również zasobność drzewostanów w lasach zarządzanych przez PGL LP stale rośnie. W roku 1991 wynosiła 190 m sześc./ha, a 20 lat później, w 2011 r. – już 254 m sześc./ha. Według międzynarodowych statystyk polskie lasy zaliczają się pod tym względem do czołówki europejskiej, charakteryzując się ponaddwukrotnie wyższą przeciętną zasobnością niż pozostałe lasy Starego Kontynentu.

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania

Stale rosnąca zasobność drzewostanów, a tym samym przyrastające zasoby drewna w Lasach Państwowych umożliwiają stopniowe zwiększanie jego pozyskania.
 
Głównym dostawcą surowca na polski rynek są Lasy Państwowe, które pokrywają ponad 90 proc. zapotrzebowania krajowego przemysłu i mieszkańców. Aby zaspokoić rosnący popyt, leśnicy zwiększają pozyskanie drewna: od 1990 r. wzrosło ono przeszło dwukrotnie – do ponad 35 mln m sześc. Ponieważ jednocześnie rośnie powierzchnia lasów, a przede wszystkim ich zasobność, naukowcy oceniają, że Lasy Państwowe będą mogły zwiększyć pozyskanie drewna do 40 mln m sześc. w 2030 r. i 45 mln m sześc. w połowie stulecia.

Warto pamiętać, że przychody Lasów Państwowych w ponad 90 proc. pochodzą właśnie ze sprzedaży drewna. To zapewnia im samodzielność finansową i umożliwia wykonywanie licznych zadań na rzecz polskich lasów i ich użytkowników bez korzystania z pieniędzy podatników (inaczej niż w wielu innych krajach Europy).

Zwiększają się nie tylko nasze zasoby drewna, lecz także powierzchnia lasów. W połowie XX w. zajmowały nieco ponad jedną piątą obszaru Polski, a dziś już niewiele mniej niż jedną trzecią. Lasy Państwowe pozyskują drewno, ale w tym samym czasie odnawiają drzewostany i zalesiają dotychczasowe nieużytki. Co roku leśnicy sadzą aż 500 mln nowych drzew, czyli średnio… 57 tys. na godzinę.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

CZY GŁUSZCE KANTABRYJSKIE PRZYLECĄ DO LEŻAJSKIEJ HODOWLI ?

CZY GŁUSZCE KANTABRYJSKIE PRZYLECĄ DO LEŻAJSKIEJ HODOWLI ?

Wymiana doświadczeń Ośrodka Hodowli głuszca prowadzonego przy Nadleśnictwie Leżajsk z hodowlą głuszca w Hiszpanii 18-23.03.2025 r.

 

Organizatorem spotkania dotyczącego hodowli i ochrony głuszca w górach Kantabryjskich był Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, prof. dr hab. inż. Ewa Łukaszewicz, prof. dr hab. inż. Artur Kowalczyk, dr inż. Mariusz Rydzik (Ośrodek Hodowli Głuszca przy Nadleśnictwie Leżajsk), Universidad Complutense de Madrid, Servicio de Espacios Naturales – prof. dr Julian Santiago-Moreno, Servicio Central de Espacios Naturales Flora y Fauna - David Cubero, Fundacja Patrimonio Natural de Castilla y León, Centrum Hodowli Głuszców kantabryjskich - Gabriel de Pedro Aguilar.

Spotkanie było podsumowaniem projektu w ramach współpracy Junta de Castilla y León, INIA-CSIC (Hiszpania) i Uniwersytetu Wrocławskiego (Polska) projekt badawczy finansowany przez Ministerstwo Nauki i Innowacji UE/PRTR (TED2021-130581B-I00).

Podczas trzech dni, zespoły techników z zarządu INIA-CSIC, MITECO i Polski podzielili się rużnymi spodobami odchowu głuszców rozwijanymi w obu krajach, ze szczególnym naciskiem na hodowlę głuszca w niewoli. Hodowla głuszca w Hiszpanii prowadzona jest w miejscowości Valsemana i powstała w celu ochrony ex situ głuszca Kontabryjskiego, który jest skrajnie zagrożony w obszarze Cestilla Leone i Austrii, jego liczebność nie przekracza 200 osobników.

W hodowli prowadzone są również badania naukowe polegające na: monitorowaniu zdrowia, badaniach genetycznych, sztucznym rozrodzie, wdrażane są nieinwazyjne metody monitorowania stresu. Uczestnicy spotkania zapoznali się ze sposobem zagospodarowania terenów leśnych, na których prowadzone są prace, które przygotowują biotop do wsiedleń głuszca. Prace polegają na rozluźnieniu zwracia i podcinaniu gałęzi bocznych w drzewostanach sosny, brzozy i dębu kantabryjskiego oraz na usuwaniu zakrzaczeń. Uczestnicy wyjazdu wizytowali obiekt do prowadzenia edukacji dot. głuszca z wolierą pokazową.

Sporz. Mariusz Rydzik członek Komisji Współpracy Międzynarodowej Polskiego Towarzystwa Leśnego, Ośrodek Hodowli Głuszca przy Nadleśnictwie Leżajsk.

artykuły w języku hiszpańskim dotyczące spotkania:

https://www.lanuevacronica.com/actualidad/valsemana-referente-mundial-en-reproduccion-urogallo_172576_102.html

https://www.somospalencia.es/expertos-polacos-en-reproduccion-del-urogallo-visitan-el-centro-de-cria-de-la-junta-en-valsemana/