Wydawca treści Wydawca treści

Historia Nadleśnictwa Leżajsk

       Nadleśnictwo Leżajsk z obrębami Dąbrówki, Kuryłówka i Leżajsk wg obecnych granic i aktualnego stanu posiadania na dzień 01.10.2014r.  -  przeorganizowane zostało w 1977 r. z poprzednio istniejących Nadleśnictw :  Dąbrówki, Leżajsk i częściowo Rudka.

       Wyżej wymienione Nadleśnictwo zostało utworzone w 1944 roku po upaństwowieniu na mocy dekretu PKWN z dnia 12.XII.1944 r. Lasów większych własności prywatnych.

Ówczesne Nadleśnictwo Dąbrówki powstało z :

-  Lasów Ordynacji Potockich  -  3408 ha  ( 4 rewiry)
-  Lasów Ordynacji Lubomirskich -  1574 ha
-  Majątku leśnego Jagiełła   -   619 ha
-  Lasów pożydowskich  (Brzóza Stadnicka) -    59 ha
-  Majątku Kostkiewiczów     -   504 ha
Razem:    6164 ha   

   

Ówczesne Nadleśnictwo Leżajsk powstało z :

-  Lasów Ordynacji Potockich -  5574 ha  ( 5 rewirów )
-  Lasów Ordynacji Lubomirskich  -   492 ha
-  Majątku Nowińskiego   -   397 ha
-  Lasu Klasztornego         -   311 ha
-  Ispa  ( lasy pożydowskie)   -     20 ha
Razem:    6794 ha 

 

Organizacyjna Lasów Państwowych wzorowana była na przedwojennym modelu organizacyjnym – Dekret z września 1936 r o Państwowym Gospodarstwie Leśnym

Przejmowane las był zdewastowane przez działania wojenne oraz liczne kradzieże/zapis w protokole przejęcia lasów/.

W latach 1950 -  1958  Nadleśnictwo Dąbrówki i Leżajsk działały samodzielnie i wchodziły w skład  Rejonu Lasów Państwowych w Łańcucie.

W 1959 r. zlikwidowano Rejony i Nadleśnictwa podlegały bezpośrednio pod Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych.

W 1972 r. Zarządzeniem Naczelnego Dyrektora  Lasów Państwowych na skutek zmian organizacyjnych powołano Nadleśnictwo Dąbrówki w skład którego włączono byłe Nadleśnictwo Leżajsk.

Z dniem 1.01.1974 r. zmieniono nazwę Nadleśnictwa Dąbrówki na Nadleśnictwo Leżajsk w związku z przeniesieniem siedziby Nadleśnictwa do Leżajska.

Z dniem 1.01.1978 r. nastąpiło przyłączenie części Nadleśnictwa Sieniawa :

-  L-ctwo Brzyska Wola -  1063 ha
-  L-ctwo Jastrzębiec -    637 ha
-  L-ctwo Kulno   -    936 ha
-  L-ctwo Kot  ( część )  -  1043 ha

 

a  do Nadleśnictwa Sieniawa przekazano Leśnictwo Białobrzeżki    -   889 ha.

Nadleśnictwem Dąbrówki zarządzali Nadleśniczowie :

         ( wg relacji )

1946 – 1949  -      Stanisław Jedliński
1949 – 1959 -      Stanisław Drygaś
1959 – 1974  -      Wojciech Heleniak

 

Nadleśnictwem Leżajsk zarządzali Nadleśniczowie :

         ( wg relacji )

1946 – 1947  -      Kazimierz Posternak
1947 – 1949  -      Michał Gottwald
1949 – 1952    -      Jan Ruszak
1952 – 1972   -      Rajnhold Porada
1974 – 1981 -      Wojciech Heleniak
1981 – 2013  -      Tadeusz Pytko

 

Powojenna gospodarka leśna prowadzona w oparciu o 10-cio letnie Plany urządzenia lasu już od 1945r., było to prowizoryczne urządzanie lasu.

Przejęte lasy w 1944r. w 69% stanowiły dobra Potockich i 21% dobra Lubomirskich.

Pierwsze wzmianki o uporządkowanej-planowej gospodarki leśnej sięga roku 1851 - podzielono lasy na Rewiry i zatrudniono „oficjalistów" posiadających fachową wiedzę/leśniczych, gajowych, strażników/, którzy byli jednolicie umundorowani.

W 1856 r została wydana przez Ordynata „Instrukcja dla Wydziału Lasowego w dobrach łańcuckich i leżajskich" –regulująca zasady gospodarki oraz strukturę organizacyjną.

Należy jeszcze wspomnieć o wybitnej postaci Wiesława Krawczyńskiego – leśnika i myśliwego, wykładowca uniwersytetów i wyższych uczelni/Poznań, Lwów i Kraków/ autora polskiego podręcznika „Łowiectwo"(1924r.) który od ukończenia szkoły pracował zawodowa w lasach ordynackich, a w latach 1923-1939 był dyrektorem lasów ordynackich.

Wiesław Krawczyński – jest  autorem słów jak i muzyki powstałego w latach 30-tych „Hymnu Leśników"


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Święto Drzewa

Święto Drzewa

W dniu 10 październik obchodzimy „Święto Drzewa”. Z tej okazji chcieliśmy przybliżyć Wam kilka drzew rosnących na terenie Nadleśnictwa Leżajsk. Poniżej opisane gatunki drzew to pomniki przyrody, uważamy ze zasługują na uznanie, dlatego zachęcamy do przeczytania.

Buk „Hubert”

Niezwykle piękny drzewostan rezerwatu „Las Klasztorny” w Leśnictwie Jelna tworzy ponad dwustoletni starodrzew sosnowo-bukowo-jodłowy. Pośród sędziwych jodeł i buków uwagę przyciąga potężny, wyróżniający się na tle innych drzew, piękny buk (Fagus sylvatica), zwany  – „Hubert”. Wiekowy staruszek „Hubert” jest pomnikiem przyrody i liczy ponad 300 lat. Jego stan zdrowotny jest dobry i miejmy nadzieję, że pożyje jeszcze wiele lat, może nawet wieków wspomagając nas swoją produkcją tlenu. Najwyraźniej siedlisko oraz sąsiedzi odpowiadają naszemu bukowi i w Lesie Klasztornym czuję się bardzo dobrze. Obwód pnia pomnika przyrody wynosi 403 cm. Aby objąć drzewo potrzebujemy, aż trzy dorosłe osoby. „Hubert” osiągnął wysokość 37 metrów. Pień ma smukły, natomiast koronę rozłożystą. Pomnik - buk przetrwał wiele, pewnie jeśli tylko by mógł opowiedziałby co dokuczało mu przed ostatnie 300 lat. My możemy tylko domyślać się, że były to susze, burze, wichury, ulewy, zmiany klimatu, szkodniki drzew, a może i ludzie.. Jednak jego okazałość wzbudza zachwyt, a wiek - szacunek. „Hubertowi” życzymy, aby przetrwał przez kolejne wieki!

Klon „Roman”

Oddalony o kilka kilometrów od sędziwego buka, w Leśnictwie Marynin rośnie potężny klon jawor (Acer pseudoplatanus) o nazwie „Klon Roman”. Nie znamy wieku „Romana”, jednak możemy przypuszczać, że przeżył już kilka pokoleń. Obwód naszego klona liczy 462 cm, mierząc na wysokości 130 cm. Swoimi potężnymi rozmiarami, przyciąga wzrok każdego, ponieważ inne klony posiadają pierśnicę maksymalnie do 200 cm. Pień, tak jak w przypadku tego gatunku drzew pokryty jest łuszczącą się płatami korą, szaro-brązową. Liście ma 3 lub 5-klapowe (częściej), o długości nawet do 16 cm, bardziej sine od spodu. Obecnie, w okresie jesiennym zmieniają kolor z zielonego na pomarańczowy lub żółty. W roku 2017 klon Roman został ustanowiony pomnikiem przyrody. Klon wzbudza zachwyt odwiedzających leśniczówkę w Leśnictwie Marynin, ponieważ rośnie tuż przy bramie wjazdowej. Stan zdrowotny opisywanego klona jest dobry i miejmy nadzieję będzie ozdobą Leśnictwa Marynin jeszcze przez kolejne lata.

Lipa „Kudłacz”

Nad Uroczyskiem Kudłacz, naprzeciw już nieistniejącej gajówki, rośnie niezwykła lipa drobnolistna (Tilia cordata Mill.). Drzewo, choć jedno posiada dwa pnie.  Siostrzana lipa osiąga wiek ponad 100 lat. Obwód pni na wysokości 130 cm wynosi: lewy – 340 cm, prawy pień 370 cm, wysokość drzewa natomiast 33 m i 32 m. Piękna, o potężnych rozmiarach lipa ustanowiona jest pomnikiem przyrody i nazywana  Lipą Kudłacz. Rośnie w uroczym miejscu, nad stawami, w Leśnictwie Brzóza.  Swoją niezwykłością wzbogaca krajobraz uroczyska.