Wydawca treści
Szkody Łowieckie
Szacowanie szkód łowieckich
Składanie wniosków
Na podstawie art. 46. 3. Ustawy z dnia 22 marca 2018 r. O zmianie ustawy - prawo łowieckie oraz niektórych innych ustaw (dz.u. 2018 poz. 651)
Wniosek o szacowanie szkód łowieckich właściciel albo posiadacz gruntów rolnych składa do organu wykonawczego gminy właściwej ze względu na miejsce wystąpienia szkody.
Wniosek powienien zawierać:
- Imię nazwisko albo nazwę, adres miejsca zamieszkania albo adres i siedzibę oraz numer telefonu właściciela albo posiadacza gruntów rolnych
- Wskazanie miejsca wystąpienia szkody
- Wskazanie rodzaju uszkodzonej uprawy lub płodu rolnego
Łowiectwo
Zwierzyna jest trwałym i nierozłącznym składnikiem ekosystemów leśnych. Celem prowadzonej na terenie Nadleśnictwa Leżajsk gospodarki łowieckiej jest utrzymanie stabilności populacji poszczególnych gatunków łownych przy jednoczesnym zapewnieniu trwałości lasu oraz możliwie niskim poziomie szkód w uprawach rolnych.
Łowiectwo w Polsce regulowane jest przez ustawę z 13 października 1995 r. „Prawo łowieckie". Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego i oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.
Cele gospodarki łowieckiej są ściśle określone w art. 3 ustawy „Prawo łowieckie".
1. Ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych.
2. Ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny.
3. Uzyskanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego.
4. Spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Zasady gospodarki łowieckiej określają zasady działalności łowieckiej w zakresie ochrony, hodowli i pozyskania zwierzyny. Gospodarka ta prowadzona jest w obwodach łowieckich, przez dzierżawców lub zarządców w oparciu o roczne plany łowieckie, sporządzone przez dzierżawców lub zarządców obwodów po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim. W obwodach nie wydzierżawionych ( Ośrodki Hodowli Zwierzyny ), roczne plany łowieckie zatwierdza Dyrektor Regionalnej Dyrekcji PGL LP.
Nadleśnictwo Leżajsk prowadzi nadzór nad gospodarka łowiecką na czternastu obwodach łowieckich w ośmiu kołach łowieckich:
1. Koło Łowieckie „Dzik" Leżajsk
2. Koło Łowieckie „Wydra" Dębno
3. Koło Łowieckie „Kuropatwa" Żołynia
4. Koło Łowieckie „Ryś" Łańcut
5. Koło Łowieckie „Polana" Nowa Sarzyna
6. Koło Łowieckie „Bażant" Przeworsk
7. Koło Łowieckie „Diana" Łańcut
8. Koło Łowieckie „Towarzystwo Myśliwych" Rzeszów
Najnowsze aktualności
KWITNIE AZALIA PONTYJSKA W KOŁACZNI
KWITNIE AZALIA PONTYJSKA W KOŁACZNI
Od wielu lat w połowie maja przyciąga swą złocistą barwą i niesamowitym zapachem kwiatów kępa azalii pontyjskiej w rezerwacie „Kołacznia” w Woli Żarczyckiej k. Leżajska. To najmniejszy polski rezerwat przyrody, utworzony w 1967 roku, kryjący też swego rodzaju botaniczną tajemnicę.
Rezerwat obejmujący niewielki, bo zaledwie 0,10 ha obszar, chroni jedyne w Polsce, uznane za naturalne stanowisko azalii pontyjskiej (Rhododendron luteum). Najbliższe naturalne stanowiska tego gatunku znajdują się w odległości około 300 km od Kołaczni na Wołyniu i Polesiu, jeszcze dalej położone są stanowiska we wschodnich Alpach.
- Choć formalnie nie jesteśmy zarządcami rezerwatu, to w okresie kwitnienia azalii nasza Straż Leśna patroluje ten teren, by zapobiegać aktom wandalizmu, które się tu zdarzały – mówi Zenon Szkamruk, nadleśniczy Nadleśnictwa Leżajsk. – Pozostajemy w kontakcie z RDOŚ, w roku ubiegłym nadzorowaliśmy wycinkę krzewów przeszkadzających azalii. Jestem przekonany, że poprawi to warunki świetlne chronionego gatunku.
Krzew zwany również różanecznikiem, a lokalnie „zieliną”, odkryty został dla nauki w 1908 roku przez wikarego Szczerbińskiego z Woli Żarczyckiej, który wysłał kwiaty azalii do Ogrodu Botanicznego w Krakowie. Tam rozpoznano go jako wielką osobliwość a stanowisko azalii w Kołaczni zyskało rozgłos. Rośliną zainteresował się prof. Marian Raciborski, który przyjeżdżając na miejsce, dzielił się swoją wiedzą botaniczną z miejscową ludnością, wygłaszał wykłady przy samych krzewach. Bywał tu również Władysław Szafer, przewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody.
Niestety, krzew w przeszłości był niszczony przez pasterzy i pasące się bydło, dwukrotnie trawił to miejsce pożar – jesienią 1926 i w kwietniu 1992 roku, a podczas srogiej zimy 1984/85 wiele krzewów wymarzło.
Pochodzenie azalii owiane jest legendami, Jedna z nich sięga czasów najazdów tatarskich na ziemie polskie. Ponoć zasadzono ją na grobie chana, który został pochowany na tym wzgórzu. Inna wersja mówi o przypadkowym zawleczeniu nasion wraz z paszą dla koni tatarskich.
Jako najbardziej prawdopodobną podaje się hipotezę, że azalia wchodziła w skład flory leśnej w trzeciorzędzie, czyli przed lodowcem, a więc stanowisko w Kołaczni byłoby reliktem sprzed zlodowacenia liczącym sobie 11 tys. lat.
Tekst: Edward Marszałek
Rzecznik prasowy RDLP w Krośnie
Zdjęcia: Weronika Cisek
