Wydawca treści Wydawca treści

Natura 2000

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Leżajsk zlokalizowane są trzy Obszary Natura 2000 o łącznej powierzchni 2370,85 ha

- PLH180006 Kołacznia w całości poza gruntami N-ctwa
- PLH180020 Dolina Dolnego Sanu 9,68 ha
- PLH180047 Lasy Leżajskie 2361,21 ha
 
 
PLH180006 Kołacznia
Obszar obejmuje rezerwat „Kołacznia" wraz z jedynym w Polsce naturalnym stanowiskiem różanecznika żółtego (azalii pontyjskiej). Jest to gatunek z załącznika I Dyrektywy siedliskowej będący jedynym przedmiotem ochrony w
obszarze. Stanowisko zajmuje grzbiet i zbocze niewielkiej śródleśnej wydmy porośniętej luźnym drzewostanem sosnowym.
Obszar zajmuje 0,10 ha i w całości leży poza gruntami Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa.
 
PLH180020 Dolina Dolnego Sanu
Obszar obejmuje najcenniejsze przyrodniczo fragmenty doliny dolnego Sanu na odcinku od Jarosławia do ujścia. Występuje tu 14 siedlisk z załącznika I Dyrektywy siedliskowej oraz 18 gatunków zwierząt z załącznika II. Obok nich
występuje tu liczna grupa taksonów objętych ochroną prawną.
W obrębie siedlisk przyrodniczych największe znaczenie mają siedliska przykorytowe: łęgi wierzbowo-topolowe, nadrzeczne ziołorośla oraz zalewane muliste brzegi rzek. Istotną rolę odgrywają także ekstensywnie użytkowane i bogate gatunkowo ekosystemy łąkowe, reprezentowane głównie łąki świeże, a z mniejszym
udziałem także przez zmiennowilgotne łąki trzęślicowe i selernicowe. Wartość przyrodniczą obszaru podnoszą liczne - szczególnie w północnej części - starorzecza z bogatą florą wodną.
Wśród zwierząt objętych ww. dyrektywą do najważniejszych należą rzadkie motyle: modraszek telejus Maculinea teleius i modraszek nausitous M. nausitous, wydra Lutra lutra, bobra Castor fiber oraz bolenia Aspius aspius i różanki Rhodeus
sericeus. Wody Sanu i jego dopływów są także siedliskiem rzadkich gatunków kiełbi: kesslera Gobio kessleri i białopłetwego Gobio albipinnatus. Dorzecze Sanu objęte jest krajowym programem restytucji ryb wędrownych
(certy Vimba vimba, troci wędrownej Salmo trutta m. trutta, łososia Salmo salar i jesiotra ostronosego Acipenser oxyrinchus), a jego dopływy na tym odcinku wymieniane są jako potencjalne tarliska anadromicznych ryb wędrownych i
siedlisko ryb prądolubnych.
Ogółem obszar zajmuje 10 176,6 ha, z czego 1465,89 ha położone jest w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa. Grunty Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa mają niewielką powierzchnię – zajmują 9,68 ha.
 
PLH180047 Lasy Leżajskie
Lasy Leżajskie to rozległy kompleks obejmujący siedliska przyrodnicze z załącznika I Dyrektywy siedliskowej, do których należą głównie zbiorowiska leśne: grąd subkontynentalny (kod 9170), kwaśna buczyna (kod 9110), żyzna buczyna karpacka (kod 9130) oraz łęgi: wierzbowe, topolowe i olszowo-jesionowe (kod 91E0) i wiązowe (kod 91F0). Niewielką część zajmują siedliska nieleśne, skupiające się głównie w dolinie Trzebośnicy: starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion (kod 3150), zmiennowilgotne łąki trzęślicowe ze związku Molinion (kod 6410) i świeże łąki użytkowane ekstensywnie ze związku Arrhenatherion elatioris (kod 6510). Zbiorowiska te są również siedliskiem cennych gatunków zwierząt z załącznika II ww. dyrektywy, do których należą m.in.: biegacz gruzełkowaty Carabus variolosus, modraszek nausitous Maculinea nausithous i czerwończyk nieparek Lycaena dispar.
Ogółem obszar zajmuje 2 656,4 ha i w całości położony jest w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa. Grunty Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa zajmują 2361,21 ha.

Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

KWITNIE AZALIA PONTYJSKA W KOŁACZNI

KWITNIE AZALIA PONTYJSKA W KOŁACZNI

Od wielu lat w połowie maja przyciąga swą złocistą barwą i niesamowitym zapachem kwiatów kępa azalii pontyjskiej w rezerwacie „Kołacznia” w Woli Żarczyckiej k. Leżajska. To najmniejszy polski rezerwat przyrody, utworzony w 1967 roku, kryjący też swego rodzaju botaniczną tajemnicę.

Rezerwat obejmujący niewielki, bo zaledwie 0,10 ha obszar, chroni jedyne w Polsce, uznane za naturalne stanowisko azalii pontyjskiej (Rhododendron luteum). Najbliższe naturalne stanowiska tego gatunku znajdują się w odległości około 300 km od Kołaczni na Wołyniu i Polesiu, jeszcze dalej położone są stanowiska we wschodnich Alpach.

- Choć formalnie nie jesteśmy zarządcami rezerwatu, to w okresie kwitnienia azalii nasza Straż Leśna patroluje ten teren, by zapobiegać aktom wandalizmu, które się tu zdarzały – mówi Zenon Szkamruk, nadleśniczy Nadleśnictwa Leżajsk. – Pozostajemy w kontakcie z RDOŚ, w roku ubiegłym nadzorowaliśmy wycinkę krzewów przeszkadzających azalii. Jestem przekonany, że poprawi to warunki świetlne chronionego gatunku.

 Krzew zwany również różanecznikiem, a lokalnie „zieliną”, odkryty został dla nauki w 1908 roku przez wikarego Szczerbińskiego z Woli Żarczyckiej, który wysłał kwiaty azalii do Ogrodu Botanicznego w Krakowie. Tam rozpoznano go jako wielką osobliwość a stanowisko azalii w Kołaczni zyskało rozgłos. Rośliną zainteresował się prof. Marian Raciborski, który przyjeżdżając na miejsce, dzielił się swoją wiedzą botaniczną z miejscową ludnością, wygłaszał wykłady przy samych krzewach. Bywał tu również Władysław Szafer, przewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody.

Niestety, krzew w przeszłości był niszczony przez pasterzy i pasące się bydło, dwukrotnie trawił to miejsce pożar – jesienią 1926 i w kwietniu 1992 roku, a podczas srogiej zimy 1984/85 wiele krzewów wymarzło.

Pochodzenie azalii owiane jest legendami, Jedna z nich sięga czasów najazdów tatarskich na ziemie polskie. Ponoć zasadzono ją na grobie chana, który został pochowany na tym wzgórzu. Inna wersja mówi o przypadkowym zawleczeniu nasion wraz z paszą dla koni tatarskich.

Jako najbardziej prawdopodobną podaje się hipotezę, że azalia wchodziła w skład flory leśnej w trzeciorzędzie, czyli przed lodowcem, a więc stanowisko w Kołaczni byłoby reliktem sprzed zlodowacenia liczącym sobie 11 tys. lat.

Tekst: Edward Marszałek

Rzecznik prasowy RDLP w Krośnie

Zdjęcia: Weronika Cisek