Asset Publisher Asset Publisher

Nadzór nad lasami niepaństwowymi

       Nadzór nad gospodarką leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa (niepaństwowych), będących własnością osób fizycznych (prywatnych), wspólnot gruntowych, spółek, stowarzyszeń, gmin, związków wyznaniowych (parafii), itp., sprawuje starosta, który może powierzyć prowadzenie niektórych spraw z zakresu nadzoru właściwemu terenowo nadleśniczemu.

          Na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Starostą Łańcuckim, a Nadleśniczym Nadleśnictwa Leżajsk, Nadleśnictwo wykonuje nadzór nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa położonych na terenie gmin: Żołynia, Białobrzegi, Czarna i Rakszawa.

Zakres powierzonego nadzoru obejmuje: wydawanie decyzji administracyjnych w zakresie nakazywania wykonania zadań, bieżące kontrole stanu lasu, kontrole wykonania zadań określonych w uproszczonych planach urządzania lasu i wydanych decyzjach, udział w ocenie udatności upraw leśnych, cechowanie drewna i wydawanie dokumentów stwierdzających legalność pozyskania drewna. Pozyskiwanie drewna w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa może być wykonywane na podstawie uproszczonego planu urządzania lasu lub decyzji starosty określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej.

 

Informacje potrzebne dla właściciela lasu.

Las to grunt pokryty roślinnością leśną (drzewami, krzewami oraz runem leśnym) lub czasowo jej pozbawiony, związany z gospodarką leśną, oznaczony w ewidencji gruntów symbolem Ls.

Właścicielem lasu jest osoba wpisana do urzędowych rejestrów nieruchomości (ksiąg wieczystych, ewidencji gruntów i budynków), posiadająca dokument stwierdzający prawo własności nieruchomości.

Właściciel lasu może użytkować las w zakresie określonym przez obowiązujące prawo. Ustawa o lasach zobowiązuje właścicieli lasów do prowadzenia gospodarki leśnej według uproszczonego planu urządzania lasu lub decyzji starosty określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej oraz do trwałego utrzymania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

  • zachowania w lasach roślinności leśnej, - ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie 5 lat od usunięcia drzewostanu,
  • pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej, - przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w uproszczonym planie urządzania lasu lub decyzji starosty,
  • racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego funkcji przez pozyskiwanie drewna w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych lasu, pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.

Jeżeli właściciel lasu nie wykonuje powyższych obowiązków albo nie wykonuje zadań zawartych w uproszczonym planie urządzania lasu, wykonanie tych obowiązków może zostać nakazane w drodze decyzji. Uproszczony plan urządzania lasu jest sporządzany na okres 10 lat:

 - dla lasów należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych – na zlecenie starosty

 - dla pozostałych lasów (należących do gmin, stowarzyszeń, parafii) – na zlecenie i koszt właścicieli.

Zawiera on opisy lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz rodzaje i rozmiar zadań koniecznych do wykonania.

          Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu. Cechowanie drewna wykonuje pracownik Nadleśnictwa Leżajsk prowadzący nadzór nad gospodarką leśną, w miejscu jego pozyskania, to jest na działce leśnej, gdzie zostało wycięte, po uprzednim złożeniu przez właściciela lasu zawiadomienia o pozyskaniu drewna. Druk zawiadomienia o pozyskaniu drewna dostępny jest w biurze Nadleśnictwa Leżajsk, na stronie internetowej http://www.lezajsk.krosno.lasy.gov.pl, u pracownika dokonującego cechowania drewna lub w Urzędach Gminy. Wskazane jest składanie zawiadomienia o pozyskaniu drewna w terminie co najmniej 7 dni przed przystąpieniem do wycinki drzew w celu sprawdzenia rozmiaru pozyskania drewna planowanego w uproszczonym planie urządzania lasu oraz sprawdzenia, czy osoba składająca zawiadomienie jest wpisana w rejestrze działek leśnych i ich właścicieli.

W przypadku braku wpisu do rejestru działek leśnych i ich właścicieli osoba składająca zawiadomienie jest proszona o przedłożenie dokumentu stwierdzającego prawo do władania działką leśną. Jeżeli tytuł własności posiada więcej niż jedna osoba, (działka stanowi współwłasność), osoba składająca zawiadomienie przed przystąpieniem do wyrębu drzew winna uzyskać pisemną zgodę w formie oświadczenia wszystkich współwłaścicieli na dokonanie wyrębu. Na ocechowane drewno wydaje się dokument stwierdzający legalność jego pozyskania „świadectwo legalności pozyskania drewna”.

W przypadku stwierdzenia, że:

 - osoba składająca zawiadomienie o pozyskaniu drewna nie jest właścicielem lasu lub nie dołączyła oświadczeń współwłaścicieli o wyrażeniu zgody na dokonanie wyrębu drzew,

 - ilość pozyskanego drewna przekracza rozmiar przewidziany do pozyskania w uproszczonym planie urządzania lasu lub decyzji określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej,

- dla lasu nie opracowano uproszczonego planu urządzania lasu lub nie wydano decyzji określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej Nadleśnictwo Leżajsk może odmówić ocechowania pozyskanego drewna.

 

Prowadzenie spraw w zakresie lasów prywatnych zajmuje się specjalista od lasów niepaństwowych, telefon kontaktowy – 690 034 974.

 


INFORMACJA

INFORMACJA

Nadleśnictwo Leżajsk informuje, że od dnia 1 lutego 2021 r.

zadania dotyczące nadzoru nad lasami niepaństwowymi w zasięgu terytorialnym powiatu leżajskiego realizuje Starostwo Powiatowe w Leżajsku. 

Wnioski o ocechowanie drewna i wydanie świadectwa legalności pozyskania drewna należy składać w Starostwie Powiatowym w Leżajsku.

Wnioski o ocechowanie drewna i wydanie świadectwa legalności pozyskania drewna nierozpatrzone przed dniem 1 lutego 2021 r. zostaną przekazane do Starostwa Powiatowego w Leżajsku.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

KWITNIE AZALIA PONTYJSKA W KOŁACZNI

KWITNIE AZALIA PONTYJSKA W KOŁACZNI

Od wielu lat w połowie maja przyciąga swą złocistą barwą i niesamowitym zapachem kwiatów kępa azalii pontyjskiej w rezerwacie „Kołacznia” w Woli Żarczyckiej k. Leżajska. To najmniejszy polski rezerwat przyrody, utworzony w 1967 roku, kryjący też swego rodzaju botaniczną tajemnicę.

Rezerwat obejmujący niewielki, bo zaledwie 0,10 ha obszar, chroni jedyne w Polsce, uznane za naturalne stanowisko azalii pontyjskiej (Rhododendron luteum). Najbliższe naturalne stanowiska tego gatunku znajdują się w odległości około 300 km od Kołaczni na Wołyniu i Polesiu, jeszcze dalej położone są stanowiska we wschodnich Alpach.

- Choć formalnie nie jesteśmy zarządcami rezerwatu, to w okresie kwitnienia azalii nasza Straż Leśna patroluje ten teren, by zapobiegać aktom wandalizmu, które się tu zdarzały – mówi Zenon Szkamruk, nadleśniczy Nadleśnictwa Leżajsk. – Pozostajemy w kontakcie z RDOŚ, w roku ubiegłym nadzorowaliśmy wycinkę krzewów przeszkadzających azalii. Jestem przekonany, że poprawi to warunki świetlne chronionego gatunku.

 Krzew zwany również różanecznikiem, a lokalnie „zieliną”, odkryty został dla nauki w 1908 roku przez wikarego Szczerbińskiego z Woli Żarczyckiej, który wysłał kwiaty azalii do Ogrodu Botanicznego w Krakowie. Tam rozpoznano go jako wielką osobliwość a stanowisko azalii w Kołaczni zyskało rozgłos. Rośliną zainteresował się prof. Marian Raciborski, który przyjeżdżając na miejsce, dzielił się swoją wiedzą botaniczną z miejscową ludnością, wygłaszał wykłady przy samych krzewach. Bywał tu również Władysław Szafer, przewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody.

Niestety, krzew w przeszłości był niszczony przez pasterzy i pasące się bydło, dwukrotnie trawił to miejsce pożar – jesienią 1926 i w kwietniu 1992 roku, a podczas srogiej zimy 1984/85 wiele krzewów wymarzło.

Pochodzenie azalii owiane jest legendami, Jedna z nich sięga czasów najazdów tatarskich na ziemie polskie. Ponoć zasadzono ją na grobie chana, który został pochowany na tym wzgórzu. Inna wersja mówi o przypadkowym zawleczeniu nasion wraz z paszą dla koni tatarskich.

Jako najbardziej prawdopodobną podaje się hipotezę, że azalia wchodziła w skład flory leśnej w trzeciorzędzie, czyli przed lodowcem, a więc stanowisko w Kołaczni byłoby reliktem sprzed zlodowacenia liczącym sobie 11 tys. lat.

Tekst: Edward Marszałek

Rzecznik prasowy RDLP w Krośnie

Zdjęcia: Weronika Cisek