Asset Publisher Asset Publisher

Nadzór nad lasami niepaństwowymi

       Nadzór nad gospodarką leśną w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa (niepaństwowych), będących własnością osób fizycznych (prywatnych), wspólnot gruntowych, spółek, stowarzyszeń, gmin, związków wyznaniowych (parafii), itp., sprawuje starosta, który może powierzyć prowadzenie niektórych spraw z zakresu nadzoru właściwemu terenowo nadleśniczemu.

          Na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy Starostą Łańcuckim, a Nadleśniczym Nadleśnictwa Leżajsk, Nadleśnictwo wykonuje nadzór nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa położonych na terenie gmin: Żołynia, Białobrzegi, Czarna i Rakszawa.

Zakres powierzonego nadzoru obejmuje: wydawanie decyzji administracyjnych w zakresie nakazywania wykonania zadań, bieżące kontrole stanu lasu, kontrole wykonania zadań określonych w uproszczonych planach urządzania lasu i wydanych decyzjach, udział w ocenie udatności upraw leśnych, cechowanie drewna i wydawanie dokumentów stwierdzających legalność pozyskania drewna. Pozyskiwanie drewna w lasach niestanowiących własności Skarbu Państwa może być wykonywane na podstawie uproszczonego planu urządzania lasu lub decyzji starosty określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej.

 

Informacje potrzebne dla właściciela lasu.

Las to grunt pokryty roślinnością leśną (drzewami, krzewami oraz runem leśnym) lub czasowo jej pozbawiony, związany z gospodarką leśną, oznaczony w ewidencji gruntów symbolem Ls.

Właścicielem lasu jest osoba wpisana do urzędowych rejestrów nieruchomości (ksiąg wieczystych, ewidencji gruntów i budynków), posiadająca dokument stwierdzający prawo własności nieruchomości.

Właściciel lasu może użytkować las w zakresie określonym przez obowiązujące prawo. Ustawa o lasach zobowiązuje właścicieli lasów do prowadzenia gospodarki leśnej według uproszczonego planu urządzania lasu lub decyzji starosty określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej oraz do trwałego utrzymania lasów i zapewnienia ciągłości ich użytkowania, a w szczególności do:

  • zachowania w lasach roślinności leśnej, - ponownego wprowadzania roślinności leśnej (upraw leśnych) w lasach w okresie 5 lat od usunięcia drzewostanu,
  • pielęgnowania i ochrony lasu, w tym również ochrony przeciwpożarowej, - przebudowy drzewostanu, który nie zapewnia osiągnięcia celów gospodarki leśnej, zawartych w uproszczonym planie urządzania lasu lub decyzji starosty,
  • racjonalnego użytkowania lasu w sposób trwale zapewniający optymalną realizację wszystkich jego funkcji przez pozyskiwanie drewna w granicach nie przekraczających możliwości produkcyjnych lasu, pozyskiwanie surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu w sposób zapewniający możliwość ich biologicznego odtwarzania, a także ochronę runa leśnego.

Jeżeli właściciel lasu nie wykonuje powyższych obowiązków albo nie wykonuje zadań zawartych w uproszczonym planie urządzania lasu, wykonanie tych obowiązków może zostać nakazane w drodze decyzji. Uproszczony plan urządzania lasu jest sporządzany na okres 10 lat:

 - dla lasów należących do osób fizycznych i wspólnot gruntowych – na zlecenie starosty

 - dla pozostałych lasów (należących do gmin, stowarzyszeń, parafii) – na zlecenie i koszt właścicieli.

Zawiera on opisy lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz rodzaje i rozmiar zadań koniecznych do wykonania.

          Drewno pozyskane w lasach podlega ocechowaniu. Cechowanie drewna wykonuje pracownik Nadleśnictwa Leżajsk prowadzący nadzór nad gospodarką leśną, w miejscu jego pozyskania, to jest na działce leśnej, gdzie zostało wycięte, po uprzednim złożeniu przez właściciela lasu zawiadomienia o pozyskaniu drewna. Druk zawiadomienia o pozyskaniu drewna dostępny jest w biurze Nadleśnictwa Leżajsk, na stronie internetowej http://www.lezajsk.krosno.lasy.gov.pl, u pracownika dokonującego cechowania drewna lub w Urzędach Gminy. Wskazane jest składanie zawiadomienia o pozyskaniu drewna w terminie co najmniej 7 dni przed przystąpieniem do wycinki drzew w celu sprawdzenia rozmiaru pozyskania drewna planowanego w uproszczonym planie urządzania lasu oraz sprawdzenia, czy osoba składająca zawiadomienie jest wpisana w rejestrze działek leśnych i ich właścicieli.

W przypadku braku wpisu do rejestru działek leśnych i ich właścicieli osoba składająca zawiadomienie jest proszona o przedłożenie dokumentu stwierdzającego prawo do władania działką leśną. Jeżeli tytuł własności posiada więcej niż jedna osoba, (działka stanowi współwłasność), osoba składająca zawiadomienie przed przystąpieniem do wyrębu drzew winna uzyskać pisemną zgodę w formie oświadczenia wszystkich współwłaścicieli na dokonanie wyrębu. Na ocechowane drewno wydaje się dokument stwierdzający legalność jego pozyskania „świadectwo legalności pozyskania drewna”.

W przypadku stwierdzenia, że:

 - osoba składająca zawiadomienie o pozyskaniu drewna nie jest właścicielem lasu lub nie dołączyła oświadczeń współwłaścicieli o wyrażeniu zgody na dokonanie wyrębu drzew,

 - ilość pozyskanego drewna przekracza rozmiar przewidziany do pozyskania w uproszczonym planie urządzania lasu lub decyzji określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej,

- dla lasu nie opracowano uproszczonego planu urządzania lasu lub nie wydano decyzji określającej zadania w zakresie gospodarki leśnej Nadleśnictwo Leżajsk może odmówić ocechowania pozyskanego drewna.

 

Prowadzenie spraw w zakresie lasów prywatnych zajmuje się specjalista od lasów niepaństwowych, telefon kontaktowy – 690 034 974.

 


INFORMACJA

INFORMACJA

Nadleśnictwo Leżajsk informuje, że od dnia 1 lutego 2021 r.

zadania dotyczące nadzoru nad lasami niepaństwowymi w zasięgu terytorialnym powiatu leżajskiego realizuje Starostwo Powiatowe w Leżajsku. 

Wnioski o ocechowanie drewna i wydanie świadectwa legalności pozyskania drewna należy składać w Starostwie Powiatowym w Leżajsku.

Wnioski o ocechowanie drewna i wydanie świadectwa legalności pozyskania drewna nierozpatrzone przed dniem 1 lutego 2021 r. zostaną przekazane do Starostwa Powiatowego w Leżajsku.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Stanowisko RDLP w Krośnie w sprawie medialnych doniesień o rzekomej "rzezi puszczy"

Stanowisko RDLP w Krośnie w sprawie medialnych doniesień o rzekomej "rzezi puszczy"

Pojawiające się w mediach doniesienia o tragedii, jaką zwiastować ma zatwierdzony właśnie plan urządzenia lasu dla Nadleśnictwa Bircza, zawierają wiele niedopowiedzeń i nadinterpretacji faktów, do których chcemy się odnieść. Oświadczamy, że tytuły prasowe typu "Rzeź Karpackiej Puszczy" czy "Wyrok na Puszczę Karpacką" są nie tylko językowym nadużyciem, zawierają również element ignorancji rzeczywistości.

Zatwierdzony przez Ministra Środowiska plan urządzenia lasu dla Nadleśnictwa Bircza na lata 2017-2026 przeszedł pełną procedurę strategicznej prognozy oddziaływania na środowisko, która jednoznacznie wykazała, że gospodarka leśna nie wpływa negatywnie na stan lasu, na stan przyrody, jak również na przedmioty ochrony występujące na  tym obszarze. Stąd kuriozalne są zarzuty jakoby leśnicy chcieli wyciąć wszystkie stare drzewa i zniszczyć tzw. karpacką puszczę.
Integralną częścią wspomnianego planu jest również program ochrony przyrody dla nadleśnictwa, który jest dokumentem mocno rozbudowanym, zawierającym wskazania co do ochrony cennych elementów przyrody. Warto zaznaczyć, że ponad 3 tysiące hektarów lasów wyłączono z użytkowania w ogóle.   
Podkreślenia wymaga fakt, że mimo znaczącego wzrostu zasobności drzewostanów, dopuszczono średnie pozyskanie roczne w najbliższym dziesięcioleciu do wysokości 123,5 tys. metrów sześciennych, a więc o ponad 4 tys. metrów mniej, niż zakładał to plan poprzednio obowiązujący. Plan pozyskania na 2018 rok ustalono na 123 200 metrów sześciennych.
Można te wielkości przeliczać na samochody wywozowe, ale można też na zbudowane z tego drewna setki domów, dziesiątki szkół czy przedszkoli, może na tysiące metrów kwadratowych podłóg czy ton papieru na podręczniki, kołyski dla dzieci i wreszcie trumny - to wszystko przecież wyroby, które bez drewna trudno sobie wyobrazić. Nikt nie chce wspominać o drewnie, jako surowcu warunkującym rozwój polskiego przemysłu i udziale drewna w produkcie krajowym brutto.
Nie wspomniano też o nieuwzględnieniu wniosku przedsiębiorców drzewnych o zwiększenie pozyskania w sytuacji, gdy ilość drewna martwego na obszarze nadleśnictwa sięga 638,4 tys. metrów sześciennych. Też można przeliczyć, ile to ciężarówek. Wiedząc jednak, że każde drzewo ma kres swego żywota, możemy jego  martwą tkankę wykorzystać zamiast np. używać plastiku.
Wielkość pozyskania może szokować tylko osobę, która nie wie, że zapas drewna na pniu w tym nadleśnictwie sięga 9 milionów metrów sześciennych i wzrósł w ostatnim półwieczu niemal dwukrotnie, a drzewostany od 1974 roku postarzały się średnio o 18 lat.
Argument podawany przez media, że tereny Nadleśnictwa Bircza to "po Puszczy Białowieskiej ostatnie tak unikatowe miejsce w Polsce, gdzie pozostał jeszcze duży obszar puszczy reliktowej" nijak mają się do faktów, bowiem lasy te przez całe stulecia podlegały mocnej ingerencji gospodarczej. Ważne jest jednak, że PGL Lasy Państwowe, zarządzając nimi przez ponad 70 lat powojennych, użytkując je, pomnożyły ich zasoby przyrodnicze, chroniąc jednocześnie najcenniejsze fragmenty w formie rezerwatów na obszarze ponad 1550 ha
Ciekawym przykładem jest rezerwat "Krępak", przez którego środek już w okresie średniowiecza przebiegał szlak handlowy, łączący Przemyśl z Sanokiem. Wożono w obie strony skóry, miód, sól warzoną w okolicznych solankach. W średniowieczu pędzono stada wołów, a w wieku XIX przybywali  tu kupcy po wyroby szklane z hut w Birczy, Hucie Brzusce, Kotowie czy Łodzince. Działalność hut musiała odbić się na stanie lasów. Jeszcze w roku 1878 B. Kotula w książce „Flora leśna okolicy Przemyśla” pisze: „…grzbiet od Panieńskiego Czuba począwszy aż po Sawczy Ług pokryty wielkimi borami jodłowymi…” Trzy lata później ten sam autor notuje: „Wyższą część podgórza i Panieński Czub, pokrywają w znacznej części bory jodłowe, miejscami niestety mocno wyniszczone…”
Tę właśnie historię trzeba przypomnieć, by zrozumieć jak bardzo przekształcone na przestrzeni dziejów zostały lasy Pogórza. Z tym większym uznaniem możemy spojrzeć na las chroniony w rezerwacie „Krępak”.

Dla zobrazowania zmian, jakie zaszły po wojnie warto rzucić okiem na lesistość tego terenu w latach 1946 i 2018:

Podnoszony zarzut negatywnego stanowiska LP w sprawie tworzenia nowego parku narodowego jest bezzasadny. Oświadczamy, że nie jest naszym zadaniem opiniowanie nowych parków narodowych, a jedynie istotne znaczenie w tej sprawie ma stanowisko samorządu lokalnego, gdyż wyłącznie jego głos ustawodawca musi brać pod uwagę.
Możemy być jednak dumni z faktu, że tak wysoko cenione są walory tego terenu, bo znakomicie to świadczy o poziomie prowadzonej przez nas gospodarki leśnej.

I jeszcze nieco danych historycznych z kolejnych dziesięcioleci pochodzących z nowego planu urządzenia lasu Nadleśnictwa Bircza, przez media pominiętych do obejrzenia tu.

Mam nadzieję, że lektura podstawowych parametrów dla lasów Nadleśnictwa Bircza pozwoli Państwu spokojniej patrzeć na sprawę rzekomej "rzezi". Zapewniam, że alarmistyczne doniesienia prasowe nie mają uzasadnienia; stan lasów jest coraz lepszy, ich powierzchnia rośnie również za sprawą dziennikarzy, którzy w 2004 roku w Łomnej k. Birczy zasadzili półtora hektara ugoru sadzonkami wielu gatunków. Dziś ten las, wymagający już pielęgnacji, głosi pochwałę ludzi, którzy wraz z leśnikami zrobili coś pozytywnego, nie tylko krytykując nas pod dyktando ekologicznych fundacji.

 

Grażyna Zagrobelna
Dyrektor RDLP w Krośnie

 

Artykuł PDF do pobrania>>